به علت اهمیت موضوع جواب یکی از خوانندگان فهیم وبلاگ رو به عنوان یه پست انتخاب کردم تا این موضوع باز به هم به بوته نقد بیشتر گذاشته بشه .
نویسنده : خانم سحر
مطلب پرستو خواندنی ست و قابل تامل... یاد مرگ چیز خوبی است.. اما ایا یاد مرگ تنها راه چاره است؟ اگر به مرگ اندیشید و به دنیای باقی و معاد ایمان کامل نداشت یاد مرگ نه تنها سودمند نیست بلکه باعث افسردگی و هزاران مشکل دیگر خواهد شد
بسیاری از افرادی که به شدت به دنیا دلبسته اند و در پی دستیابی به لذت های دنیایی دست به هر کاری می زنند همان افرادی هستند که به مرگ زیاد فکر می کنند.. و برای حداکثر بهره بردن از لذت های دنیا در فرصت کوتاهی که دارند هزاران عمل ناصواب مرتکب می شوند
از نگاه من اساسی ترین نیاز جامعه عطوفت ، عشق و مهربانی است... همدیگر را دوست بداریم و به زندگی دنیا هر چند فانی و زودگذر است به دیده ی تحقیر نگاه نکنیم
راز رستگاری ما در لابه لای همین حوادث و دنیای زودگذر نهفته است... ما تا به ارزش و مقام این دنیا و جایگاهی که در ان داریم پی نبریم از اخرت هم سودی نخواهیم برد
زنده بودن باارزش و باشکوه است
من هیچکدام از حرفهای تو را رد نمی کنم و ایمان کامل به گفته هایت دارم.. اما یاد زندگی و لذت بردن از لحظه های ناب ان نیز انسان را به خدا و تعالی نزدیک میکند...
لذتی که از راه رفتن روی برف در روز پنجشنبه بردی حس زیبایی بود که تو و افراد زیاد دیگری را به عشق و شور زندگی و جاودانگی میرساند
یاد مرگ اساسی ترین نیاز روز نیست