بوداغلار اولو داغلار
چشمه لی، سولو داغلار
بوردا بیر آتلى اؤلوب
گؤى کیشنر، بولود آغلار
بوردان بیر آتلى گئچدى
آتین اویناتدى گئچدى
آى کیمى شفق ساچدى
گون کیمى باتدی، کئچدى
داغلارا قار دوشوبدو
گؤر نه هامار دوشوبدو
فبریمى یادلار قازیب
اهلتیم دار دوشوبدو
عزیزى یم غمده گول
غمده دانیش، غمده گول
آغ گونده گولن کؤنول
مردا یگیدسن غمده گول
آشدیم، آشدیم گول اولدوم
بوى آتدیم سونبول اولدوم
بیردیل بیلمز قوشودوم
اوخودوم بولبول اولدوم
کنار کوهها، این سربلندان،
پر از چشمه، پر از آب غزلخوان.
سواری مرده و در ماتمش ابر
زند شیهه، میان برق و باران
سحر آمد سواری از بر دشت
دمی جولان گرفت و تند بگذشت.
چو مهتاب سحرگاهان شفق ریخت
چو خورشید شبانگاهان بدر رفت.
نشسته برف سنگین روی کهسار،
لطیف و نرم همچون خواب جوبار.
مرا نااهل گوری کنده دل تنگ
برش دیوار خنجر، بسترش خار.
میان غم بزن لبخند هر دم،
بزن حرف و بزن لبخند در دم.
دلا؛ لبخند تو چون آفتاب است
اگر مردی بیفشان نور بر غم.
شکفتم نرم ـ نرمک، گل شدم من،
جوانه بستم و سنبل شدم من.
به گلشن بی زبان بودم، ز هر گل
ورق ها خواندم و بلبل شدم من