خدایا
مرا در معرکه ای مینداز
که یک سویش حسین باشد
و
یک سویش یزید
ترسم
نتوانم حسینی باشم
پ ن ۱: مطلب زیبای فوق رو توی یکی از وبلاگ ها از
(غریبه) خوندم ، بهانه ای شد ، مزاحم بشم .
پ ن ۲ : اگر یزید به عنوان نماینده ی تمام بدیها و امام حسین علیه السلام به عنوان نماینده ی تمام فضایل باشند ، انسان در هر آن یا حسینی است یا یزیدی . هر روز عاشورا و هر زمینی کربلاست ، بالاخص زمین دل . واضح است که انسان هر لحظه یا بر اساس عقل و گرایش های صحیح راه درست را تشخیص داده و عمل می کند یا اینکه به دلیل جهل یا پیروی از هوای نفس پیرو یزید درون و برون می شود .
پ ن ۳ : انسان به نظر بنده اول در درون یزیدی می شود و بعد از آن در برون . یزید برون کاشته ی یزید درون را درو می کند .
پ ن ۴ : ما چه دلمان بخواهد یا نخواهد در این کارزار هستیم و برای این کارزار خلق شدیم ( شما بخوانید امتحان ) پس دعا کنیم که همیشه حسینی باشیم .