می روم دست زنان بر سرو پای اندر گل زین سفر تا چه شود حال چه آید به سرم
گاه چون بلبل شوریده در آیم به خروش گاه چون غنچه دلتنگ گریبان بدرم
من از این شهر اگر بر شکنم در شکنم من از این کوی اگر برگذرم در گذرم
قوت دست ندارم چو عنان می گیرم خبر از پای ندارم که زمین می سپرم
این چنین راز که امروز منم در غم عشق قول ناصح نکند چاره و پند پدرم
ای عبید این سفری نیست که من می خواهم می کشد دهر به زنجیر قضا و قدرم