با حافظ

خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجات آن به که بر قاضی حاجات بریم